'Herkes konusduklarını yazar, bense susduklarımı'
Herkesin konuşduğu dünyada ben sustum.
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
Yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime kimse duymuyor...
Sustum!
Tüm acılarımı haykıracakdım ki sustum ...
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum
Bir çığlık kanıyor demedim, en derininde yüreğimin
İçimdeki volkanları boğarak sustum!
Açmadım kimselere yüreğimi
Hançeri sadece kendime sapladım
Sapladım ve sustum...
Hüznü yüzümde acıları gözlerimde topladım ve sustum!
Ne zaman dudaklarından öpmeye kalksam hayatı
Saçlarını koklasam rüzgarların
İçimde incecik bir sevgi ürperiyor
Sarı hüzünler dükülüyor gönül bahçeme
Gelmiyor beklediğim bahar, yaralar merhem tutmuyor
Gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara
Kimse silmiyor, yağmur dinmiyor, sevdiğim bilmiyor
Ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat
Ey kucağımda büyütüp öldürdüğüm sevgi
Yaralar merhem tutmuyor
Geceler avutmuyor
Ben susdum acılarım konuşuyor yalnız
Yaralı gönlümün sızıları konuşuyor
Sustum!
Sustu benimle sarı sabır
Sustu hasret sustu zaman
Yalnız gözlerimle dokunuyorum hayata
Kimse duymuyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder